Cremeren of begraven
Begraven is in Nederland de oudste traditie. Cremeren, het verbranden van een lichaam, is ook al zo oud als de mensheid zelf, maar in Nederland relatief nog niet zo lang toegestaan.
Begraven
Begraven is in Nederland de oudste traditie. Een graf is een plekje dat u altijd kunt bezoeken als daar behoefte aan is. Maar waar van oudsher een begrafenis op een kerkhof plaats vond, is het gebruik van natuurbegraafplaatsen sterk in opkomst.
Een graf is altijd voor minimaal 10 jaar (wettelijke grafrust, omdat in die periode het lichaam normaliter moet zijn ontbonden). Na die periode moeten de grafrechten worden verlengd daar anders het graf wordt geruimd (of alleen de grafsteen wordt verwijderd). Vaak is er ook een keuze voor 20 of 30 jaar grafrechten. Anders is het op een natuurbegraafplaats. Zo’n graf is eenmalig en voor ‘eeuwig’. Zo’n graf wordt nooit geruimd, maar gaat vanaf de dag van de begrafenis weer op in de natuur. Grafmonumenten zijn echter zeer beperkt toegestaan.
Cremeren
Cremeren, het verbanden van een lichaam, is ook al zo oud als de mensheid zelf, maar in Nederland relatief nog niet zo lang toegestaan. Heel lang was een auladienst in het crematorium de standaard, maar daar is verandering in gekomen. Een afscheidsbijeenkomst vindt steeds vaker plaats op een andere locatie zoals op ‘Erve Harink’.
Na verloop van tijd kunt u de (sier-)urn thuis bewaren of in een graf of in een urnenmuur op een begraafplaats of herdenkingspark zetten. Een beetje as bewaren in een persoonlijk sieraad of mini urn is ook een veel gekozen optie.
Resomeren
Bij resomeren wordt het lichaam in een chemisch proces opgelost waarna er poeder overblijft, vergelijkbaar met de as na een crematie. Resomeren is een minder grote milieubelasting dan begraven of cremeren. Resomeren is in Nederland nu nog niet toegestaan, maar dat gaat veranderen als de nieuwe Uitvaartwet in werking treedt.
Doneren aan de wetenschap
Dit is het lichaam schenken aan de wetenschap. Het is noodzakelijk voor medische studenten om te kunnen leren van een lichaam. Het kan echter voorkomen dat er tijdje geen behoefte is aan lichamen en dat deze donatie niet geaccepteerd kan worden.
Veel mensen bespreken voorafgaand aan hun overlijden hun wensen met dierbaren. Ook worden wensen vaak vastgelegd in onze wilsbeschikking. In zo’n wensenlijst staat bijvoorbeeld ook welke muziek er gedraaid moet worden. Door dit soort wensenlijsten zijn de nabestaanden op de hoogte van de wensen van de overledene over voor, tijdens en na het afscheid en kunnen de nabestaanden daar gehoor aan geven.
Bij een onverwacht en plotseling overlijden moeten nabestaanden de keuze voor begraven of cremeren zelf maken. Een keuze die gemakkelijker zou zijn als er voorafgaand aan het overlijden gesprekken hierover zouden zijn gevoerd.
